ای تکیه گاه شانه ی بی یاورم مرو

ای تکیه گاه شانه ی بی یاورم مرو

ای بوسه گاه زخمی بال و پرم مرو

بر زندگی ساده ی نه ساله رحم کن

من التماس می کنمت همسرم مرو

روز مرا چو چادر خاکی سیه مکن

ای قبله گاه نور بیا از حرم مرو

دستم به دامنت قسمم را قبول کن

زهرا به حق اشک دو چشم ترم مرو

خیبر شکن ببین که به زانو در آمده

بی تو غریب می شوم ای همسرم مرو

باور نمی کنی که بدون تو بی کسم

کی می شود جدایی تو باورم مرو

سنگ صبور من بروی بهر درد دل

سر تا کمر به چاه فرو می برم مرو

آنکه ز ساقه تو را شکست تبت یداه بود

یاس کبود من گل نیلوفرم مرو

زینب شبی لبش در گوشت نهاد و گفت

کردم دعا که خوب شوی مادرم مرو

قاسم نعمتی

السلام علیک یا حضرت علی اکبر علیه السلام

ناگه از دشت یک صدا آمد

ناله ای پدر بیا آمد

پدر آمد ولی چه آمدنی

چه کسی گفته روی پا آمد

پیرمردی کنار نعش جوان

باسر زانو از قفا آمد

روضه ات گشته شرح موت حسین

وسط هلهله نوا امد

آنچنان نعره زد علی ولدی

ناله اش بین که تا کجا آمد

دست خودرا گرفته روی سر

زینب از سوی خیمه ها آمد

شد حسین زنده با دم زینب

پای معجر میان تا آمد

با تن ریخته به چه کند

نوبت یاری عبا امد

شب جمعه است بس کن ای شاعر

چونکه مادر به کربلا آمد

هر شب جمعه کربلا غوغاست

فاطمه روضه خوان کر ب وبلاست

قاسم  نعمتی

برگرفته از وبلاگ شعر شاعر

شعر و جنون ،  شعر و مقتل ، شعر و غروب ، شعر و سقا 

شش ماه تا قربانی ششماهه باقیست

 او را خدا می خواست مه پاره ببیند

مسند نشین کنج گهواره ببیند

بر روی دستان پدر با کام عطشان

با روی خونین ، حنجری پاره ببیند

وقتیکه جسمش روی دستان پدر بود

آقای عالم را چه بیچاره ببیند

یک عمر با زخمی که مانده روی سینه

دور حرم بانویی آواره ببیند

اما در آخر چون عموجانش ابالفضل

اورا صف ِمحشر همه کاره ببیند

لب تشنگان اشک را این طفل ساقیست

شش ماه تا قربانی ششماهه باقیست

قاسم نعمتی