کربلا

 نشانه های عاقل

امام حسین فرمود: عاقل، با کسی که می ترسد او را دروغگو پندارد هم سخن نمی شود، از کسی که می ترسد او را رد کند درخواستی نمی کند، به کسی که می ترسد او را بفریبد تکیه نمی نماید و به کسی که به امید او اطمینانی نیست امید نمی بندد.

دیگر عناوین این صفحه : نینواعشق دنیا بین الحرمین گنبد امام حسین مظلوم عطشان عشق حسین  محرم  عاشورا

یا فاطمه المعصومه

ولادت حضرت زهرا (س) مبارک

تقدیم به حضرت زهرای مرضیه (س)

تو آمدی و زن به جمال خدا رسید

انسان دردمند به درک دعا رسید

تو آمدی و مهر و وفا آفریده شد

تو آمدی و نوبت عشق و حیا رسید

هاجر هرآنچه هروله کرد از پی تو کرد

آخر به حاجت تو به سعی صفا رسید

احمد (ص) اگر به عرش فرا رفت با تو رفت 

مولا اگر رسید به حق با شما رسید

داغ پدر، سکوت علی (ع)، غربت حسن (ع)

شعری شد و به حنجرۀ کربلا رسید

در تلّ زینبیه غروبت طلوع کرد

با داغ تو قیامت زینب (س) فرا رسید

با محتشم به ساحل عمّان رسید اشک

داغ تو بود بار امانت به ما رسید

تسبیح توست رشتۀ  تعقیب واجبات 

قد قامت الصلاتی و حیّ علی الصلات

شب گریه های غربت مادر تمام شد

زینب (س) به گریه گفت که دیگر تمام شد

امشب اذان گریه بگوید بگو، بلال

سلمان به آه گفت: ابوذر تمام شد

طفلان تشنه هروله در اشک می کنند

ایّام تشنه کامی مادر تمام شد

آن شب حسن (ع) شکست که آرام تر ! حسین (ع)

چشم حسین(ع) گفت : برادر! تمام شد

تا صبح با تو اُستن حنّانه ضجّه زد

محراب خون گریست: که منبر تمام شد

زاینده است چشمۀ زهرایی رسول

باور مکن که سورۀ کوثر تمام  شد

باور مکن که فاطمه (س) از دست رفته است

باور مکن حماسۀ حیدر تمام شد؟

زهرا (س) اگر نبود حدیث کسا نبود

زینب (س) نبود و واقعۀ کربلا نبود

شب آمده ست گریه کنان بر مزار تو  

دریا شکست موج زنان در کنارتو

بعد از تو چلّه چلّه علی (ع) خطبه خواند و سوخت

چرخید ذوالفقار علی بر مدارتو

زینب (س) کجاست؟ همسفر خطبه های خون

دنیا چه کرد بعد تو با یادگار تو

باران نیزه، نعش غریبانۀ حسن (ع)

آن روزگار زینب (س) و این روزگار تو

گل داد روی نیزه، سر تشنۀ حسین (ع)

تا شام و کوفه رفت دل داغدار تو

تو سوگوار زینب (س)  و زینب غریب شام    

تو سوگوار زینب  و او سوگوار تو

بعد از تو سهم آینه  درد و دریغ شد

دست نوازشی که کشیدند تیغ شد

 دیگر عناوین این صفحه : یافاطمه الزهرا عشق علی بنت الرسول صدیقه الشهیده فاطمیه 

سخنان امام علی برمزار فاطمه الزهرا

حـسـین بن على علیه السلام فرمود: چون فاطمه علیه ماالسلام وفات کرد، امیرالمؤ منین او را پـنـهـان بـخـاک سـپـرد و جـاى قـبـرش را نـاپدید کرد، سپس برخاست و رو بجانب قبر رسـول خدا صلى للّه علیه و آله کرد و گفت : سلام بر تو اى رسول خدا از جانب دخترت و دیدار کننده ات و آنکه در خاک رفته و از من جدا شده و در بقعه تو آمده و خدا زود رسیدن او را نزد تو برایش برگزیده

اى رسـول خـدا! شـکـیـبـائیم از فراق محبوبه ات کم شده و خود داریم از سرور زنان جهان نـابود گشته ، جز اینکه براى من در پیروى از سنت تو که در فراقت کشیدم جاى دل دارى باقى است ، زیرا من سر تورا در لحد آرامگاه ت نهادم و جان مقدس تو از میان گلو و سینه من خارج شد (یعنى هنگام جان دادن سرت به سینه من چسبیده بود) آرى ، در کتاب خدا براى من بهترین پذیرش (و صبر بر این مصیبت ) است ، انالله و انا الیه راجعون ، همانا امانت پس گـرفـتـه شـود و گـروگـان دریـافـت گـشـت و زهـرا از دسـتـم ربـوده شـد. اى رسـول خـدا دیـگـر چـه انـدازه این آسمان نیلگون و زمین تیره در نظرم زشت جلوه مى کند، اندوهم همیشگى باشد و شبم در بى خوابى گذرد و غمم پیوسته در دل است ، تا خدا خانه اى را کـه تـو در آن اقامت دارى برایم برگزیند، (بمیرم و به تو ملحق شوم ) غصه اى دارم دل خـون کن و اندوهى دارم هیجان انگیز، چه زود میان ما جدائى افتاد، تنها بسوى خدا شکوه مى برم.

بـه هـمـیـن زودى دخـتـرت از هـمـدست شدن امتت بر ربودن حقش بتو گزارش خواهد داد، همه سـرگذشت را از او بپرس و گزارش را از او بخواه ، زیرا چه بسا درد دلهائى داشت که چون آتش در سینه اش ‍ مى جوشید و در دنیا راهى براى گفتن و شرح دادن آن نیافت ، ولى اکنون مى گوید و خدا هم داورى مى فرماید و او بهترین داورانست ،

سـلام بـر شـمـا سـلام وداع کننده اى که نه خشمگین است و نه دلتنگ ، زیرا اگر از اینجا بـرگردم ، بواسطه دل تنگیم نیست و اگر بمانم بواسطه بدگمانى به آنچه خدا به صابران وعده فرموده نباشد.

واى ، واى بـاز هـم بـردبـارى مـبارکتر و خوش نماتر است اگر چیرگى دشمنان زورگو نـبـود (که مرا سرزنش کنند یا قبر فاطمه را بشناسند و نبش ‍ کنند) اقامت و درنگ در اینجا را چون معتکفان ملازمت مى نموددم و مانند زن بچه مرده بر این مصیبت بزرگ شیون مى کردم ، در بـرابـر نـظـر خـدا دخـتـرت پـنـهـان بـخـاک سـپـرده شـد و حـقـش پـایـمـال گـشـت و از ارثـش ‍ جـلوگیرى شد، با آنکه دیر زمانى نگذشته و یاد تو کهنه نگشته بود، اى رسول خدا، شکایت من تنها بسوى خداست و بهترین دلدارى از جانب تو است اى رسـول خـدا! (چـون در مرگ تو صبر کردم یا براى گفتار تو درباره صبر)، درود خدا بر تو و سلام و رضوانش بر فاطمه باد.

اصول کافى جلد 2 صفحه 356 روایت 3

شعرفاطمیه شهادت حضرت زهرا روضه باز شعر شهادت شعر کوچه لعنت الله عمر

 دیگر عناوین این صفحه : یافاطمه الزهرا عشق علی بنت الرسول صدیقه الشهیده فاطمیه  مزار فاطمه الزهرا