اربعین

سفر کردم به دنبال سر تو
سپر بودم برای دختر تو
چهل منزل کتک خوردم برادر
به جرم این که بودم خواهر تو

حسینم واحسین گفت و شنودم
زیارت نامه ام جسم کبودم
چه در زندان، چه در ویرانة شام
دعا می خواندم و یاد تو بودم

برای هر بلا آماده بودم
چو کوهی روی پا استاده بودم
اگر قرآن نمی خواندی برایم
کنار نیزه ات جان داده بودم

حاج غلامرضا سازگار 

اربعین ارباب

باور نمی کنم که رسیدم کنار تو
باور نمی کنم من و خاک دیار تو

یک اربعین گذشته و من پیر تر شدم
یک اربعین گذشت و شدم همجوار تو

یک اربعین اسیر بلایم اسیر عشق
یک اربعین دچار فراقم دچار تو

یک اربعین دویده ام و زخم دیده ام
دنبال ناله های یتیمان زار تو

یک اربعین بجای همه سنگ خورده ام
یک اربعین شده بدنم سنگ سار تو

یک اربعین به گریه ی من خنده کرده اند
لبهای قاتلان تو و نیزه دار تو

مثل رباب مثل همه تار تر شده
چشمان خسته ی من چشم انتظار تو

روز تولدم که زدم خنده بر لبت
باور نداشتم که شوم سوگوار تو

با تیغ و  تیر و دشنه تو را بوریا کنند
با سنگ و تازیانه مرا داغدار تو

یادم نمی رود به لبت آب آب بود
یادم نمی رود بدن غرقه خار تو

مانده صدای حرمله در گوش من هنوز
پستی که نیزه زد به سر شیرخوار تو

حالا سرت کجاست که بالای سر روم
گریم برای زخم تن بی شمار تو

من نذر کرده ام که بخوانم در علقمه
صد فاتحه برای یل تکسوار تو

شهادت حضرت زهرا(س)

منکه از عشق علی چون شمع شیدا سوختم

صاحب جنــــــــت منم، اما در اینجا سوخــــتم

سوخـــــتم تا یک سر مویی نسوزد از عـــــلی

تا بماند رهبـــــرم من بی مهابا ســــــــــوختم

بی گنــــــه بودم ولی در آتشم انداخـــــــــتند

محسنم شد کشته، نالیدم که بابا ســــــوختم

زینــــــبم می دید آتــــــش زائر رویم شــــــده

از پریشانــــی او در بیـــــن اعــــدا سوخــــتم

صورت آتش گـــــرفته تا زســـــــیلی شد کبود

شکــــر کردم، بهر حفظ جان مولاســـــــوختم

مثل چـــــشم مجتبی مسمار یارب ســرخ بود

من نمی گویــــــم چه شد تنهای تنها سوختم

هرکه نان از سفره ی ما برده بود ایستاده بود

بس که نامردی بود در این تماشا سوخــــــتم

سوختم تا شعله ی عشقت بماند جــــــاودان

پای تا ســـــر یا علی با این تمــــنا ســــوختم