من هرچه گریه می کنم آدم نمی شوم

من کیستم مگر ، که بگویم تو کیستی

بسیار از تو گفته ام اما تو نیستی

من هرچه گریه می کنم آدم نمی شوم

ای کاش تو،  به حال دلم می گریستی

دیگر چگونه روی دو پایم بایستم

وقتی به نیزه تکیه زدی تا بایستی

ای هرچه آب در به در خاک پای تو

در این زمین خشک به دنبال چیستی ؟

باید بمیرم از غم این زندگانی ام

وقتی که جز برای شهادت نزیستی

زهرا بشری موحد  

دمی بیا و بخوان روضه ی محرم را

دمی بیا و بخوان روضه ی محرم را

تمام آنچه که در دل به پا کند غم را

که تازه؛... تازه شود داغ بی کسی هامان

بخوان که هدیه کنم شور اشک نم نم را

دلم عجیب؛ غریب و شکسته و زخمیست

بیا ببر ز دلم غصه های عالم را

قفس قفس؛ نَفَسِ تنگ میکشم بی تو

نشد رها کنم این روح غرق ماتم را ....

مشاهده شعر کامل