یک جمله ای در روضه خیلی دلم سوزوند
گفت : مگر میشود علی بدون زهرا
مگر میشود ...
از خنده های مردم کوچه و بازار دانستم
که نوکر تو را هم سنگ میزنند
امان از دل زینب
من یه نوکر دربه درم ...
دلم تنگ آقا واسه حرم
ذوقم تو روضه ها واسه حرم
رفتم امام رضا واسه حرم
شد بغض این صدا یه کربلا ...