ای بلندتر ز کاش و دورتر ز کاشکی

دل به داغ بی‌کسی دچار شد، نیامدی
چشم ماه و آفتاب تار شد، نیامدی

سنگ‌های سرزمین من در انتظار تو 
زیر سم اسب‌ها غبار شد، نیامدی

چون عصای موریانه خورده دست‌های من 
زیر بار درد تار و مار شد، نیامدی

ای بلندتر ز کاش و دورتر ز کاشکی
روزهای رفته بی‌شمار شد، نیامدی 

عمر انتظار ما، حکایت ظهور تو 
قصه بلند روزگار شد، نیامدی 

عبدالجبار کاکایی