حنجر نازکی انگار ترک خورد و شکست

تا که بر روی زمین خیمه‌ی سقا افتاد

پدرت از نفس و مادرت از پا افتاد

ناخنت خون شده و چهره‌ی مادر زخمی

آنقدر چنگ زدی تا به رخش جا افتاد

به همه رو زدم اما چه کنم، خندیدند

چشم‌ها تا که به چشم تر بابا افتاد

خواستم بوسه بگیرم ز لبان خشکت

گذر حرمله افسوس به اینجا افتاد

حنجر نازکی انگار ترک خورد و شکست

کودکی بال زد اما ز تقلا افتاد

دست و پا می‌زدی و هلهله‌ها می‌آمد

عرق شرم پدر وقت تماشا افتاد

همه‌ی آرزویم بود زبان باز کنی

ولی انگار که یک فاصله اینجا افتاد

حسن لطفی

مادرم مات خنده ام شده بود

نیزه دارم همین  که راه افتاد

موی من شانه شد  به پنجه ی باد

مادرم مات خنده ام شده بود

از تماشام ،  گریه سر می داد

در ِدروازه را  که رد کردیم

دور و اطراف  شهر سنگ آباد

سنگشان بی هوا به سر می خورد

سرم از روی نیزه می افتاد

همسفرها به من  نمی گویید

سنّ ِ شش ماهگی  مبارک باد ؟

سد ّ برخورد سنگ و سر نشدم

بی بدن بودنم ، اجازه نداد

حال که ، تکلیف  من مشخص شد

اصغر از محضرت  مرخص شد

 حامد خاکی 

خدا را شکر دستم زیر سر بود

سرت از پوست آویزان شد ای وای

پدرش چیز زیادی که نمی خواست فرات

تیر نگذاشت که یک جمله به آخر برسد

هیچ کس حدس نمی زد که چنین سر برسد

پدرش  چیز زیادی که نمی خواست فرات

یک دو قطره ضرری داشت به اصغر برسد؟

خوب شد عرش همه خون گلو را برداشت

حیف خون نیست بر این خاک سراسر برسد

خون  حیدربه رگش در تب و تاب است ولی

بگذارید  به سن علی اکبر برسد

شعله  ور می شود این داغ دوباره وقتی

شیر در سینه پر ناله ی مادر برسد

زیر خورشید نشسته به خودش می گوید

تیر نگذاشت که یک جمله به آخر برسد

علیرضا لک

یا باب الحوائج یا علی اصغر علیه السلام

شش ماه تا قربانی ششماهه باقیست

 او را خدا می خواست مه پاره ببیند

مسند نشین کنج گهواره ببیند

بر روی دستان پدر با کام عطشان

با روی خونین ، حنجری پاره ببیند

وقتیکه جسمش روی دستان پدر بود

آقای عالم را چه بیچاره ببیند

یک عمر با زخمی که مانده روی سینه

دور حرم بانویی آواره ببیند

اما در آخر چون عموجانش ابالفضل

اورا صف ِمحشر همه کاره ببیند

لب تشنگان اشک را این طفل ساقیست

شش ماه تا قربانی ششماهه باقیست

قاسم نعمتی