السلام علیک یا بنت علی المرتضی

اگرچه در سفر شام رنج و صدمه کشیدم

هزار شکر شها ماندم و مزار تو دیدم

چگونه شرح دهم نازنین برادر زینب

تو خود گواه منی کاندرین سفر چه کشیدم

به زیر نیزه و شمشیر و سنگ و خنجر و پیکان

چو یافتم بدنت مرگ خویشتن طلبیدم

شب و خرابه و آه یتیم و غربت و ظلمت

چنان نمود که دل از حیات خویش بریدم

ازان زمان که تو گفتی ز تشنگی جگرم سوخت

من آب سرد و گوارا بدون غم نچشیدم

گمان مدار که دیگر زیاد زنده بمانم

گواه قامت خمگشته است و موی سپیدم

آمدم تا از غمت لبریز گردم یا حسین

آمدم تا از غمت لبریز گردم یا حسین

سوختم از آتش عشقت زسرتاپا حسین

آمدم تا این کویر تشنه  دل را کنم

با خروش زمزم چشمم دو صددریا حسین

آمدم در کربلا تا گوهر جان را کنم

در کنارمرقد شش گوشه ات پیدا حسین

آمدم که قطره ای گردم زدریای غمت

تا شوم مشمول لطف مادرت زهرا حسین

با سرشک دیده ام یاری دهم دلدار را

جان ناقابل نمایم در رهت اهدا حسین

هرکجا نام تو بردم سینه ام آتش گرفت

یک حسینیه به سینه کرده ام بر پا حسین

آمدم در قتلگاهت ای شهید تشنه لب

می کشیدم از دل غمدیده نجوا وا حسین

خیمه هایت گوئیا درپیش چشمم سوختند

آتشش هرگز نگردد در دلم اطفا حسین

با لب خشکیده بر امت دعا کردی ولی

پاسخت دادند با شمشیر ودشنه یا حسین

مجید رجبی  

بوی بهشت می‌وزد از کربلای تو

بوی بهشت می‌وزد از کربلای تو 
ای کشته باد جان دو عالم فدای تو 

برخیز و باز بر سر نی آیه‌ای بخوان 
ای من فدای آن سرِ از تن جدای تو 

اندر منا ذبیح یکی بود و زنده رفت 
ای صد ذبیح کشته شده در منای تو 

رفتی به پاس حُرمت کعبه به کربلا 
شد کعبه حقیقی دل کربلای تو 

اجر هزار عمره و حج در طواف تست 
ای مروه و صفا به فدای صفای تو 

تا با نماز خوف تو گردد قبول حق 
شد سجده‌گاه اهل یقین خاک پای تو 

با گفتن رضاً بقضائک به قتلگاه 
شد متحد رضای خدا با رضای تو 

تو هرچه داشتی به خدا دادی، ای حسین 
فردا خداست جلّ جلاله جزای تو 

خون خداست خون تو و جز خدای نیست 
ای کشته خدا! به خدا خونبهای تو 

ریاضی یزدی