میعادگاه عشق بیابان کربلاست

سر سبزى بهشت ز بستان کربلاست

میعادگاه عشق بیابان کربلاست

گر بستر زمین شده از زیر کعبه پهن

کون و مکان چو گوى بمیدان کربلاست

لرزد زبیم ، پیکر اهریمنان مدام

در هر کجا که نام سلیمان کربلاست

دیوانه اى که فخر زدیوانگى کند

دیوانه حسین و شهیدان کربلاست

آزادگى و همّت هفتاد و دو شهید

با خط خون نوشته به ایوان کربلاست

راز بزرگوارى این کعبه بر حرم

در دستهاى ساقى عطشان کربلاست

تمثال روى شبه رسول خدا، على

شب ماه و روز مهر درخشان کربلاست

با آفت سموم خزان و تموزها

اصغر هنوز نوگُل خندان کربلاست

چند از پى طبیب و دوا مى روى بیا

داروى درد خاک شهیدان کربلاست