شادی هردو جهان بی تو مراجز غم نیست

شادی هردو جهان بی تو مراجز غم نیست

جنت بی توعذابش ز جهنم کم نیست

در دم مرگ اگر پا بسرم بگذاری

عمر جاوید به شیرینی آن یکدم نیست

حرم قرب خدارا که دل عاشق توست

طرفه بیتی است که روح القدسش محرم نیست

بگذار آدمیان طعنه زنندم گویند

هر که خود را سگ کوی تو نخواند آدم نیست

نیست بر خامشی آتش دوزخ سیلش

از یم اشک غمت هر که به چشمش نم نیست

تا خدایی خدا هست لوای تو به پاست

زانکه جز دست خدا حافظ این پرچم نیست

هم خدا داند و هم عالم و آدم دانند

که به جز رأیت عشق تو در این عالم نیست

دوزخ ارزانی آنانکه ندارند غمت

با غمت هیچ مرا زآتش دوزخ غم نیست

ملک هستی همه ماتمکده‌ی توست حسین

جایی از ملک جهان خالی از این ماتم نیست

گوهر اشک عزای تو به هر کس ندهند

اهرمن را شرف داشتن خاتم نیست

گریه بر پیکر مجروح تو باید همه دم

که جراحات تنت را به از این مرهم نیست

تو به جا ماندی و ظالم اثرش هم شد محو

پایه ظلم که در دار جهان محکم نیست

سائل تو است کسی کز تو تو را خواهد و بس

آنکه شد طالب تو در طلب درهم نیست

سینه کردی هدف تیر که میدانستی

زنده بی مرگ تو دین نبی اکرم نیست

هیچ مظلوم همانند تو در قلزم خون

سر جدا با گلوی تشنه کنار یم نیست