عشقت حسین تا به خدا می برد مرا

عشقت حسین تا به خدا می برد مرا

یعنی که از سرا به سُها می برد مرا

در کشتی نجات تو تا آرمیده ایم

آسوده از محیط بلا می برد مرا

وقتی که نور توست چراغ هدایتم

ایمن ز هر مسیر خطا می برد مرا

دل خالی از کدورت و زنگ گنه شود

تا درمیان بزم عزا می برد مرا

این جان امانتی ست که بر تو فدا کنم

تا کی به مقتل شهدا می برد مرا

تدبیر عاشقان چو به دستان دلبر است

باشد که میل یار کجا می برد مرا

معراج ما سینه زنان جای دیگر است

یک یا حسین کرب و بلا می برد مرا

از شهر کوفه صوت غریبی می رسد که تا

دروازه های شهر جفا می برد مرا

حاج منصور ارضی