دست علمداری تو

دست علمداری تو،قطع نیست

دست که گیرد زدست ،قطع نیست

دست علمدار توغوغا کند

دست گدائی منم ،قطع نیست

گوشه ی چشمت به جهان شهره است

 گوشه ی چشم تو زمن، قطع نیست

ارض که دارد زتو التماس

عرض نیازم زتو ،قطع نیست

مشق شبم نام دل آرای توست

اشک شبم قطع بود ؟،قطع نیست

درددل وناله ی شبگیر من

راه عراق است که آن ، قطع نیست

گرچه بود قطع راه زمین

راه دل ومستی آن ،قطع نیست

خدایا به دستان جابجا شده با بال ابوالفضل علیه السلام از باقیمانده ی غیبت مولاناالمهدی عجلل الله روحی فداه صرف نظر بفرما.

برگرفته شده از وبلاگ آه القمه

ای بسته بر زیارت قدّ تو قامت آب

ای بسته بر زیارت قدّ تو قامت آب
شرمنده مروت تو تا قیامت آب

در ظهر عشق، عکس تو لغزید در فرات
شد چشمه حماسه ز جوش شهامت آب

 
دستت به موج داغ حباب طلب گذاشت 
اوج گذشت دید و کمال کرامت آب

بر دفتر زلالی شط خط «لا» نوشت
لعلی که خورده بود ز جام امامت آب

لب تر نکردی از ادب، ای روح تشنگی 
آموخت درس عاشقی و استقامت آب

ترجیع درد را ز گریزی که از تو داشت 
سر می‌زند هنوز به سنگ ندامت آب

از نقش سجده کرده نخل بلند تو 
آیینه‌ای‌ست خفته در آه ملامت آب

از ساغر سقایت فضلت قلم کشید
گسترد تا حریم تفضّل ز عامت آب

زینب، حسین را به گل سرخ خون شناخت 
بر تربت تو بود نشان و علامت آب

از جوهر شفاعت سعی‌ات بعید نیست
گر بگذرد ز آتش دوزخ سلامت آب

می‌خوانمت به نام ابوالفضل و شوق را 
در دیدگان منتظرم بسته قامت آب 

آمد به آستان تو گریان و عذرخواه
به عزم پای‌بوسی و قصد اقامت آب

خسرو احتشامی

کسی که زائر او فاطمه شد

روز وشبم همه پر ازناله و شور و شینه

تو سینه دارم یه دلی که خونه‌ی حسینه

این دل دیوونه‌ی همیشه فکر عشقه

بذار بگم اسم دلم حسین آباد عشقه

حسین آباد عشق من یه دنیا خونه داره

مثل یه شهره هر طرف یه آشیونه داره

یه خونه از اون خونه‌هاپر از غم لبالب

این خونه‌ی غم سندش خورده به نام زینب

یه خونه از اون خونه‌ها پر از گلای لاله‌ست

صاحب این خونه کیه رقیه‌ی سه ساله‌ست

یه خونه از اون خونه ها مثل یه باغ یاسه

نوشته روی سر درش این خونه عباسه

فدای آن که ساقی همه شد

زیارتگاه عشقش علقمه شد

بنفسی انت بــاشـــد لایق او

 کسی که زائر او فاطمه شد

میلاد سرداران کربلا مبارک

همچون تو را نه این که دوعالم ندیده است

مثـل تو را به خـاک خـدا هم ندیده اسـت

آن جلوه ای که تو را آفریده است

در پیش خویش قبله نما آفریده است

آیینه را گرفت خودش را نظاره کرد

یعنی خدا دوباره خدا آفریده است

حتی تمام بود و نبودی که هست و نیست

محض گل جمال شما آفریده است

یک کعبه رابرای خودش خلق کرده است

شش گوشه را به نیّت ما آفریده است

تا قبله را برای همیشه نشان دهد

در قلب خاک کرببلا آفریده است