بین‏ الحرمین‏

یک خیابان کرده مجنونم تو میدانى کجاست‏
آن خیابان کوى جانان، قطعه‏اى از کربلاست

‏
یک خیابان دل ربوده از تمام عاشقان‏
هست آن جا جاى پاى مهدى صاحب زمان

‏
یک خیابان گشته منزلگاه جبریل امین‏
یک طرف استاده زهرا یک طرف امّ‏البنین

‏
یک خیابان را صفا و مروه مى‏خوانیم و بس‏
یا حسین گوییم و یا عباس ما، در هر نفس

‏
یک خیابان است زینب بسته احرام وِلا
کعبه عشق است آن جا یا زمین کربلا

گام گامِ آن خیابان جاى پاى زینب است‏
پُر فضاى آن خیابان از صداى زینب است

 
کاش در بین دو شاهد عمر پایان مى‏گرفت‏
کاش جانم را اجل در آن خیابان مى‏گرفت

خوش زاد

مناجات با کربلا

هر چی دارم توی دنیا از سر زلف تو حسین

                             ای دل ای دل کربلا قسمتت نشد

                                         منتظر موندی یه عمری آخر هم نوبتت نشد

رو سیاهم پر گناهم ام تو میخری منو

                                  میدونم یه روزی آقا کربلا میبری منو

 کربلا آرزوی من

                   عشق تو آبروی من

                                         عکس شش گوشه شما هر لحضه روبه روی من

عکس گنبد روبه رومه

                        میشکنه بغضی تو گلوم

                                                 بی تو کار دل تمومه

                                                                       من موندم با یه آرزو

                                                                                             دیدن تو آرزومه

رحمی تو کن به نوکرت

                              آقا پای آبرومه

                                             قسم به اشک مادرت

                                                                  کربلا خواب هر شبم

                                                                                       اسمت آهنگ رو لبم

تموم افتخارمه نوکر بی بی زینبم

انتهای خواهش من بمیرم تومحرمت

                            آرزومه باشه قبرم وسط بین الحرمین

                                                              ذکر لبهام وقت مرگم

صل الله علی الحسین

بهشت من حرم ارباب حسین وبس

                                  به اذن توامشبو رها میشم ز قفس

                                                    من جون نمی دم تا حرمو یه بار نبینم

دل نمی کنم ز عشق تو عشق تودینم

                              ای کربوبلا غلام زارتو نگاه کن

                                                             تا یک شب جمعه توی صحن توبشینم

حسین عاشورا ببر کربوبلا

    ای دریای رحمت دریابم حسین اربابم

                                              از جام عشقت سیرابم حسین اربابم

ساده می‌گویم که قلبم جای پای توست

ساده می‌گویم که قلبم جای پای توست

دیدگانم نیز رد پای توست

این توهستی جای خون در رگ رگم

این دل و جان نیزهم مأوای توست

عقل، کفش کهنه‌ای درپای تو

عشق، موج سرکش دریای توست

عشق تو ما را ضمانت می‌کند

عاشقی یک جرعه از معنای توست

هرچه زیبائیست در روی زمین

پرتوی از تابش سیمای توست

غنچه‌ها نام تو را وا می‌شوند

هرشکفتن لهجه شیوای توست

با بهاری که تو بر پا کرده‌ای

سرو مفتون قد و بالای توست

می‌زند بر سینه‌ی دل با یاد تو

کربلای سینه عاشورای توست

 بر گرفته از کتاب ؛در ردیف باران

ای خلیلانه رفته از عرفات

ای خلیلانه رفته از عرفات

ای کلیمانه خوانده تا میقات
ای ذبیح گذشته از زمزم

تشنه کامِ ذبیح، پای فرات
ای مسیحای رفته بر سرِ دار

ای اشارت شونده در تورات
یوسفِ چاکْ چاک پیراهن

بویت از مصر رفته تا شامات
خطّ جامت گذشته از بغداد

خطّت از خون نوشت آن خطّاط
ای بلاکش ترین بلا گردان

عاشقان صورت تواَند و تو ذات
اشهد انت شاهدن و شهید

اشهد انّ قد اقمت صلات
ای دم  اولت مُفرحِ ذات

ای دم  آخرت ممدّ حیات
کلّ انفاس هالکن جز تو

تو به پایان نمی رسی هیهات